MHC Alliance

Met Dames 1 mee naar Catania (Sicilië)

22-2-2012

Andre Morees: "Hoe overleef ik een teamreis naar Italie met 19 vrouwen?”

Begin januari ging het team weer met z’n allen op weg naar Alliance om daar de nodige looptrainingen te krijgen. Onder leiding van de o zo strenge mevrouw van ‘t Hoff, werden de buik- been- en armspieren weer getraind.

De dames mochten op Valentijnsdag dit jaar niet bij hun geliefdes zijn van Morees, maar moesten van de baas op de eerste training verschijnen. Met de bosjes rozen en teddyberen nog in hun handen, kwamen ze op de club aan voor de eerste hockeytraining. De dames waren ontzettend enthousiast over de eerste hockeytraining na de winterstop, maar hadden woensdagochtend spijt van hun komst. De teamleden konden op zowel het werk als op school niet meer met de trap gaan, maar moesten de lift kiezen. Naar de WC zijn ze de hele dag niet geweest, want een zitbeweging maken zat er niet meer in. Iets tillen was vrijwel onmogelijk want de dames hadden al vanaf dinsdagavond zwevende armen en benen. Lopen kon nog net, maar ze moesten wel even goed nadenken over hoe dit moest.

Na deze afschuwelijk lange winterstop die al vanaf 27 november van start ging, was een reisje naar Italie in 17 graden een heel goed idee. Afgelopen donderdag vertrokken de dames voor vier dagen naar Catania, Sicilie. Of ze het naar hun zin hebben gehad? Nou laten we eens stiekem een kijkje nemen in Andre Morees zijn dagboek van dit weekend…..

Lief dagboekje, (geschreven op 16 februari 12:00)

Vannochtend moest ik al om 07.00 uur opstaan omdat ik met dames 1 naar Italie vertrok. Ik moest van Liesbeth nog Sophie aankleden en gedag knuffelen, want mijn twee meisjes zouden mij naar Schiphol brengen. Ik vond het ontzettend spannend om met 19 andere vrouwen en Wiese vier dagen weg te gaan.

Er schoten mij verschillende vragen door mijn hoofd waardoor ik in de ochtend toch niet helemaal lekker in mijn vel zat. ‘Moet ik nu zelf mijn ontbijt gaan maken?’ ‘Wat trek ik aan dit weekend?’ en ‘Heb ik wel genoeg schone onderbroeken mee?’ Toen ik de sleutel van kamer 211 in ontvangst nam en op mijn kamer met smart zat te wachten op mijn kamergenootje, voelde ik het zweet in mijn handen druppelen op de grond van de zenuwen. Met wie zou ik op de kamer liggen? Toch niet met een ‘groen’ persoon? Die trage mensen die mij toch niet zullen begrijpen. Of juist met een ontzettend rood persoon. Dan heb ik straks vier dagen lang discussies! En toen? Toen kwam hij binnen. Met zijn chaotische, spontane en enthousiaste uitstraling, zijn bos met pijpenkrullen en met de gaten in zijn broek. Dat is nou mijn kamergenoot dacht ik en ik keek de ‘blauwe’ Wieger Wiese in zijn ogen en we glimlachte nadrukkelijk naar elkaar. ''Nou komt mijn weekend helemaal goed.'' Dacht ik.

Lief boekie, (geschreven op 17 februari 16:00)

Net getraind met dames 1 op het stuiterigste stuiterveld. Een waterveldje met een tribune en een mooi uitzicht over de zee en de Etna. Bij het inlopen leek het wel of er en koe geslacht werd, zoveel gekreun en geklaag hoorde ik bij de dames. Gelukkig herpakte ze zichzelf snel en hebben we toch nog volle koker kunnen trainen. Na vier uur training en een lunch tussendoor moest ik toch echt maar is beginnen aan die 10-minuten gesprekjes van me. Oh wacht dagboek! Er zit iemand op mijn plek in de bus. Wacht maar die krijg ik wel, ik klim er gewoon bovenop…

Ha dagboek, (geschreven op 18 februari 21:00)

Blessures, tranen van het lachen, dames die eten bestellen en het vervolgens niet lekker vinden, meidenspelletjes, dove tolk op het nummer ‘ik leef niet meer voor jou’, 7 vrouwen die rode wijn zuigen uit tampons, een toneelstuk over de scene ‘je komt je oude geliefde tegen die 160 kilo zwaarder is geworden in een boomhut’. Boekje, waarom liet Liesbeth me ook alweer meegaan op een teamweekend met 19 (andere) vrouwen? Voor vanavond ga ik nog maar even een paar mensen uitkiezen om met mij een 10-minuten gesprekje te voeren.

Lief daggie, (geschreven op 19 februari 21:00)

Wat een weekend. Ik moest mee op dit weekend om training te geven op vrijdag, zaterdag en om de wedstrijd van zondag te coachen (die overigens 1-1 is geworden). Maar wat heb ik het naar m’n zin gehad dagboekje. De hele reis was al voor me uitgestippeld, mijn tas werd gedragen, alles werd me voorgekauwd en het enige wat ik deze dagen moest doen is de horde volgen en zo snel mogelijk op mijn eigen plekje komen te zitten in de bus. Oh ja.. en dus mijn 10-minuten gesprekjes. Vergeet ik nou ook helemaal te melden dat ik ook mijn trainingen moest voorbereiden? Ach ja, dat heb ik nog even snel gedaan in de lobby terwijl we aan het verzamelen waren. Al met al, een dames weekend is zoveel leuker dan een heren weekend en er valt niks te overleven!

Liefs,

Dames 1