MHC Alliance

De Scheids

De Scheids : Buiten spel

27-9-2016 En zo fluit ik een wedstrijd, op een zonovergoten middag, van de beste jongens van mijn club. We zijn het er snel over eens dat deze jongens kunnen hockeyen. Wat gaat het spel tegenwoordig snel en zijn de ballen hard. Niet altijd gemakkelijk om het goed te volgen. De oortjes, jawel daar ben ik weer, helpen om het spel samen met je collega goed te kunnen leiden.

Na een minuut of vijf hoor ik via het oortje dat mijn collega aan een speler van de tegenpartij vraagt of hij een bitje in heeft. Het antwoord is ontkennend, waarop mijn collega aan hem vraagt of hij dan even wil wisselen want dan kan hij mooi even zijn bitje pakken. Ik zie de jongen richting bank rennen.

Na een paar minuten zie ik vlak voor mij een speler, nu van mijn club, die ook geen bitje draagt. Ik vraag ook hem te wisselen totdat het bitje is gevonden. Tot mijn verrassing hoor ik mijn collega ‘aan de andere kant van de lijn’ in gesprek gaan met speler nummer drie. En zie ik vlak voor mij speler nummer vier. Allemaal zonder bitje.Iedereen wordt op pad gestuurd om een bitje in te doen.

Een belangrijke vraag borrelt in mij op: Hoeveel jongens zouden eigenlijk wel een bitje dragen? Ik besluit om het aan de aanvoerders te vragen. Ze komen aanlopen. De eerste aanvoerder steekt gelijk van wal. Had ik niet voor de wedstrijd even kunnen zeggen dat ze een bitje in moeten? Kunnen we voor deze ene keer niet een uitzondering maken? Kunnen we de wedstrijd dan minimaal even stilleggen?

Ik meld de beide jongens dat alle spelers op het veld er zelf verantwoordelijk voor zijn dat ze een bitje dragen. Draag je geen bitje, dan mag je niet spelen. Het is een regel die vorig jaar al is ingevoerd en we kunnen nu toch wel verwachten dat jongens op dit niveau dit inmiddels weten. We zullen de wedstrijd een halve minuut onderbreken om iedereen alsnog in de gelegenheid te stellen een bitje te pakken.

Bij de tegenstander breekt ondertussen lichte paniek uit. Er zijn blijkbaar niet genoeg bitjes. Coach en manager zijn boos. Niet op de spelers maar op mijn collega. Nu ineens gaan ze letten op bitjes! Zeg dat dan voor de wedstrijd even! Uiteindelijk wordt de manager op pad gestuurd om achter de bar nog wat bitjes te gaan kopen. Er zijn dus manieren waarop je ook als scheids kunt bijdragen aan de bar omzet. Het spel gaat intussen verder en een handvol jongens kan tijdelijk niet hockeyen. Ze staan letterlijk buiten spel.

Na de wedstrijd komen wat ouders naar me toe. Van de tegenstander, dus ik zet me schrap. Goed gedaan, scheids, zeggen ze echter. Vandaag hebben onze jongens in ieder geval een belangrijke les geleerd. Reken maar dat hen dit niet nog eens overkomt. En tussen de complimenten door, hoor ik ook opluchting. Misschien dat zoonlief nu eindelijk dat bitje eens gaat dragen.